Οκτώβρης του 2011. Τρίτη πρωί.  Πολύ πρωί!

Χωρίς φως ακόμη ξεκίνησα την αγαπημένη μου ώρα της μέρας για ταξίδι.

Την ώρα που η πόλη ξυπνάει και ένας αργός επιταχυνόμενος παλμός απλώνεται επάνω της σαν ζωντανό χαλί.

Προορισμός: η Δράμα.

Κάπου κοντά στην Βόλβη το πρώτο φως της μέρας με καλωσορίζει και το αποτυπώνω σε μια φωτογραφία.

Η συνάντηση για τις 8.30 με την ομάδα υλοποίησης της αποκατάστασης. Επί τόπου στο έργο, στην εμβληματική  καπναποθήκη Spierer που χτίσθηκε το 1924 από τον Αυστριακό αρχιτέκτονα, Konrand von Vilas για τον Ελβετό καπνοβιομήχανο Hermann Spierer.

Ο τεράστιος όγκος της καπναποθήκης, 7.500μ2,  δεσπόζει στο ομορφότερο κομμάτι της πόλης, μπροστά στην λίμνη της Αγ. Βαρβάρας. Ένα λίθινο κτίριο με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που το εντάσσουν στην κατηγορία των Διατηρητέων μνημείων  Βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του Μεσοπολέμου, την εποχή που ήκμαζε το εμπόριο των καπνών στην περιοχή.

Έχει στηθεί το εργοτάξιο και το κτήριο απογυμνωμένο πια από ότι σαθρό είχε συμβάλει στην καταστροφή του είναι έτοιμο να ξαναζωντανέψει για άλλη χρήση.

Η πρώτη συνάντηση με τον άνθρωπο που σε ένα τυχαίο ταξίδι του στην Δράμα είδε το κτίριο και οραματίστηκε την αναβίωση του. Ο Μανώλης Λεδάκης είναι ένας τολμηρός επιχειρηματίας με απόλυτα δομημένη σκέψη, που από την πρώτη στιγμή έκανε σαφές πως ήθελε συνεργασίες που θα εξασφάλιζαν πως οι εργασίες θα ακολουθούσαν όλους τους κανόνες της σωστής αποκατάστασης.

Η συνεργασία μας, που ξεκίνησε εκείνη την ημέρα, σε κλίμα αμφίδρομης εμπιστοσύνης και συνεννόησης, οδήγησε σε πολλά ακόμη ταξίδια μου στην Δράμα κατά την διάρκεια των εργασιών, κάτι το οποίο μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω βήμα-βήμα την υλοποίηση του δύσκολου εγχειρήματος.

Σήμερα το ξενοδοχείο «Hydrama», που παίρνει το όνομά του από την αρχαία ονομασία της Δράμας με σεβασμό στην ιστορία του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ξύλο και την πέτρα, δίνει νέα ζωή στην περιοχή και στον τουρισμό της πόλης δικαιώνοντας τον οραματιστή του και όσους σκληρά δούλεψαν για αυτό.

Είναι από αυτά τα μέρη που κάθε φορά που φεύγω μετά από μια ακόμη απολαυστική διαμονή, σκέφτομαι πόσο σύντομα θα καταφέρω να ξαναγυρίσω.