ΚΑΡΠΑΘΟΣ 2007

Κάθε ταξίδι ξεκινάει με προσδοκίες για γνωριμία με νέα τοπία, ανθρώπους και εμπειρίες.

Το ταξίδι στην Κάρπαθο τον Φεβρουάριο του 2007 ήταν από αυτά που ξεπερνούν κάθε προσδοκία..

Είχαν προηγηθεί αρκετά τηλεφωνήματα με τον συντηρητή Γ.Μ τον οποίο δεν είχα γνωρίσει ακόμη από κοντά (προσωπικά), ο οποίος είχε αναλάβει την επίβλεψη των εργασιών του μικρού Ι.Ν του Μοναστηριού του Αγ. Γεωργίου. Παιδικός φίλος του μοναχού Πατέρα Ναθαναήλ, και η αγωνία του μεγάλη ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο προσεκτική και επιμελημένη εφαρμογή.

Οι εργασίες μικρής εμβέλειας, αλλά ουσιαστικές και αναγκαίες για την αντιμετώπιση των υγρασιών περιμετρικά του Ναού.

‘Έφτασα στο νησί αργά το απόγευμα και συναντήθηκα αμέσως με τον Γ.Μ., ήταν από εκείνες τις αβίαστες συναντήσεις που νιώθεις από την πρώτη στιγμή πως γνωρίζεις κάποιον όλη σου την ζωή και πως θα μείνει σε όλη σου την ζωή.

Υπό το άγρυπνο βλέμμα του Γ.Μ. έγινε το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών και το αποτέλεσμα τον άφησε ιδιαίτερα ευχαριστημένο.

Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ανηφορίσαμε για το μοναστήρι όπου θα συναντούσα τον Πατέρα Ναθαναήλ, τον  άνθρωπο που θα άλλαζε την πνευματική μου ζωή δίνοντας νέα πνοή πίστεως καθώς επίσης θα άνοιγε και νέους ορίζοντες στον τρόπο προσέγγισης της δουλειάς μου.

Ο Π.Ν  είναι είναι ένας  γενναιόδωρος άνθρωπος του Θεού με την βαθειά έννοια του όρου. Έχει τα πιο καθαρά και φωτεινά μάτια του κόσμου όταν μιλάει για το έργο της Εκκλησίας και εκπέμπει μια ήρεμη πνευματική δύναμη και μια έμφυτη ευγένεια που σπάνια συναντά κανείς,

Στις ώρες που ακολούθησαν, μοιραστήκαμε σκέψεις προβληματισμούς και αγωνίες. Μπήκαμε στον Ι.Ν και η προσευχή του πλημμύρισε με ευλογία τον χώρο.

Λίγο πριν φύγω παίρνοντας μαζί μου την ευχή του που ξέρω πια πως με ακολουθεί πάντα σε κάθε μου βήμα, μου είπε “Ο Ναός είναι ο Οίκος του Θεού και εγώ ως παπάς οφείλω να φροντίζω οι πιστοί να εκκλησιάζονται σε χώρο ασφαλή και οι εικόνες και τα καντηλέρια να μην σκεβρώνουν και να μην σκουριάζουν. Εσύ Μαρία παιδί μου, φτιάχνοντας σωστά τους τοίχους εξασφαλίζεις τις ιδανικές συνθήκες για όλους μας, και για τους προσκυνητές αλλά και για τα Ιερά κειμήλια της πίστης μας.”

Μάθημα ζωής τα λόγια του για όλα αυτά που επιμένουμε να επικεντρωνόμαστε χωρίς να βλέπουμε το σύνολο, γύρω, μέσα και έξω από τον στόχο μας.

Δώδεκα χρόνια μετά νοιώθω πως αυτό το ταξίδι χάρισε σε εμένα και την οικογένεια μου έναν αγαπημένο φίλο και πολύτιμο συνεργάτη, καθόρισε τον τρόπο της δουλειάς μου και η γνωριμία μου με τον Π.Ν  ήταν η φωνή του Θεού μέσα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Πηγή ζωής οι φωτισμένοι άνθρωποι που έχουμε την τύχη να έχουμε με κάποιο τρόπο στην ζωή μας.